NETFLIX TÜRKİYE'NİN YENİ DİZİSİ-BİR BAŞKADIR /DİZİ YORUMU

 

Evet sonunda beklenen yazı geldi diyebiliriz. Ama bu yazım siz diziyi çok sevenlerdenseniz sizi tatmin etmeyecektir baştan söyleyeyim. Artık spoilerlık bir durumu kalmadı dizinin ki içinde spoiler olabilecek pek bir şey de yok. Baştan uyarayım bu bir inceleme yazısıdır. Tarzımı bilenlerdenseniz devam edelim. Değilseniz de karışık bir stilim olduğunun altını çizeyim.

 

Bir Başkadır’ın ilk fragmanı çıktığında fragmana yükselemedim. Hatta “ben bu diziyi izlemem” bile dedim. Ama malum sosyal baskı, sürü psikolojisi beni izlemeye itti. Hatta ve hatta vize haftamın ortasında oturdum diziyi izledim ve yorumumu yazıyorum. Deli miyim neyim? Dizi sosyal medyada o kadar konuşuldu o kadar konuşuldu ki kayıtsız kalabilmek imkansızlaştı. Herkes izledi ya herkes. E beni de bilirsiniz dizileri çıktığı ilk gün izlerim şak diye. Bunu izlemeyince bi eksiklik oldu. Dediğim gibi sürü psikolojisi. E başlıyorum o halde.

 

 Buradan bu yazıyı okuyan yönetmen, sanat yönetmeni, görüntü yönetmenine özürlerimi sunarım. Sonuç olarak ben bir şeyin yönetmeni değilim. Ya da vazgeçtim özür mözür dilemiyorum kimseden izleyiciyim ben. Ama yani özellikle mi uğraşmışlar İstanbul’u saçma sapan bir yer olarak gösterelim diye merak ediyorum. O karmaşa, keşmekeş beni bir yordu. Yani İstanbul’un en güzel yeri olan boğazı kaç kere gördük 1 mi? Uzun uzun gecekondu binalarının çekimi… Araştırmadım ama bence bu yönetmenlerin daha önceden festival filmlerinde çalışmışlıkları var. Dizinin çekimleri, yavaşlığı, durgunluğu sıkıcı bir festival filmi havası veriyor. Bakın çok ciddi söylüyorum diziyi ilerleterek izledim. Şimdi sen diyeceksin ki “Sen ne anlarsın be sanattan?” diyebilirsin tabii senin görüşün ama bu da benim görüşüm. Diziyi çok seven arkadaşlarım da var biliyorum ama ben inanılmaz zor katlandım diziye. Popülerliğin kölesi olmuşuz napalım. 60 saniye boyunca oyunucunun yürümesini izliyoruz. Veya televizyon izlemesini izliyoruz. Neden? Çekimler bana inanılmaz zorlama geldi. Siz dizinin sakinliğinde huzur bulmuş olabilirsiniz ama ben kesinlikle rahatsız oldum. Dizi kesinlikle adı gibi bir başka. 

 

Gelelim karakter incelemelerimize; ilk olarak tabii ki Meryem’den başlamak istiyorum. Öykü Karayel çok iyi oynamış. Evde yinge yinge diyip dolanıyorum. Meryem’in o saflığı izleyiciye çok güzel geçti. Ve konuştuğu sahnelerde izlemekten zevk aldım. Olaylar karşısında verdiği şaşırtıcı tepkiler çok komikti. Hayır bi de en sonunda geveze adamın verdiği çikolatayı açmadan adama çorap (J) vermesi. Orası ayrı tatlıydı. Adamın neden o kadar şoke olduğunu daha iyi anladık çünkü teklifi kabul ettiğini düşündü belli ki. Ama bir şeyi anlayamadım. Meryem yüzüğü bulduğunda bayılıyor ya o sevinçten mi oldu pişmanlıktan “ben naptım ya!” demekten mi bilemiyorum. Sanki bi mutlu olmuş gibi değil mi?

 

Peri hanım… İçinde barındırdığı öfkeyi anlayabiliyorum. Bunun farkında da sadece bunu engelleyemiyor. Ama ilk bölümlere nazaran kendini geliştirdiğini düşünüyorum. Ay birde Allah aşkına bu Hazal kim? Yani evdeki eski çalışan tamam. Ama Peri Meryem’e Hazal dediğinde ölmüş kardeşini hatırladı falan sandım. Altından hiçbir şey çıkmayacak bir şey olduğunu hiç düşünmedim. 

 

İlk bölümde şuursuzca inanmak hakkında güzel bir noktaya değindiklerini de söylemek istiyorum. Meryem Peri ile konuşurken hoca hakkında şöyle dedi: Hoca için Peygamber efendimiz soyundan geliyor diyorlar mübarek bir insan ama o reddediyor. Böyle bir kesim var ne yazık ki. Hoca nezdinde söylemiyorum tabii ama genel olarak “Hayır öyle değil.” Denen olaylara “Evet evet öyle” diye karşı çıkan bir kesim var. Var yani.

 

Hocayla ilgili dikkatimi çeken bir olay şu oldu. Gelen herkese aynı örneği veriyor herhalde. Hem Meryem’e hem Yasin'e çiçek örneğini verdi. Bu da aslında güzel bir göndermeydi. Ben hocayı sevdim. Oldukça minnoş, gerçekçi, iyi bir adamı izledik. Ve belki de en büyük önyargılar burada kırıldı. "İyi bir hocada mümkün olabiliyormuş demek" diye düşündürtmüş olabilir izleyiciyi. Kızının evlatlık olması beni şaşırttı.

 

Sinan bey veya Gülbin’le alaka
lı konuşacağım pek bir şey yok.

“Bugün kalacak mısın? Kalsana.”

“Yok gidicem.”

“Emin misin?”

(Geceyi beraber geçirirler.)

 

Bundan ibaretti. Adam pisliğin teki çıktı Rıza Baba. Ek olarak Meryem’in Peri’ye Sinan’dan bahsetmediği yerlerde ilk olarak aklıma kötü senaryolar geldi. Kadına bir şey mi yaptı tecavüz mü etti gibi düşündüm. Aşık olabileceğini hiç aklıma getirmedim.

 

Böyle bölük bölük olaylardan oluşan bence anlamsız bir diziydi. Sinan’ı gördük annesini gördük ee? Gülbin’i gördük kardeşlerini gördük ee? Yani gösterdiği şeylerin altında bir mesaj vardı da ben mi alamadım mesajı. Tamam biliyoruz hayattan sahneler, bu doğal bir dizi bi kere vs vs. ya da gözümüze soktukları mesajları tabii ki anladım. Ama dizi sanki “siz oturun biz sizi çekelim bitsin gitsin.” gibi geldi bana. Çekimler desen ya uzaktan ya yakından. Ortası veya farklı açıdan görüntüler yok. Tek taraflı görüyoruz genelde oyuncuları. Bunlar beni rahatsız etti. Şimdi diyorsundur belki içinden “Alışmışsın yabancıların yaptığı dizi/filmleri izlemeye bunu beğenmezsin tabii.” Valla bence bu diziyi zaten böyle yapıyorlarsa kimseye beğendirme kaygısı taşımıyorlar. Bu konuda çok eminim ben. Bu dizi her kesime hitap eden ama aynı zamanda herkese hitap etmeyen bir dizi. Son cümlem güzel oldu J Diziyi sanki düşmanım yapmış gibi gömmem peki?

 

Yingeye bayıldım ben. Funda Eryiğit nefis oynamış ya nefisssss. En en en iyisi oydu dizide. Kadının ses tonu, konuşması, İstanbul Türkçesi bile o kadar güzeldi ki saatlerce konuşsun dinlerim. Yengenin başından geçen talihsiz olayı hepimiz en başında anladık. Ama bazı detaylara o kadar takılıyorum ki onlara cevap bulamayınca sinirleniyorum. Mesela yengenin camdan izlediği hurma ağacı. Yasin hurmayı yiyip tükürünce kadın çıldırdı. Şimdi doğal olarak böyle bir olay yaşanınca altından hurmayla ilgili bir olay kötü bir anı veya güzel bir anı bekliyorsun. Ben ilk gördüğümde aklımdan geçen şuydu: Yengenin eskiden aşık olduğu adam ölünce Yasinle evlendi. Hala eski aşkını unutamadığı için de camdan bakıp bakıp onu düşünüyor e haliyle Yasin de ona sinirlendi dedim. E ben boşuna güzel beynimi yormuşum. Hiçbir şey olmadı.

 

Ruhiye köye gittiğinde oradaki tecavüzcüyle arasında geçen konuşma beni bi tık rahatsız etti. Farkındalık yaratmaya çalışıyorsun AMA NEYE FARKINDALIK?

 

Yasin. Angry birds Yasin. Bu ne sinir bu ne saçma bir üslup bu ne terbiyesiz bir adam yahu. Çok eminim böyle adamlar çok var ama yine de aşırı tilt oldum. Memnuniyetsiz, kindar, uyumsuz adamın teki. Ama yine de bunlara rağmen son bölümde ağlarken bi duygulanmadım değil.

 

Hocanın kızı ve onun arkadaşı(!) hakkında da konuşacak bir şey yok. Netflix’de hep gördüğümüz görmesekte alttan gözümüze sokulan olaylar biliyorsunuz. He hayatın gerçekleri değil mi öyleler tabii ki. Hoşuma giden şu oldu. Hayrunisa sanki baskıyla başını örttü sandık. Belki de öyleydi bilmiyorum. Ama başını örtmekten vazgeçtiğindeki hocanın tavrı olması gerektiği gibiydi.

Son olarak bu dizinin şöyle bir çabası olduğunu da söylemek mümkün o da şu ki: dizi "üst" sınıf diye adlandırdığımız veya kendini öyle adlandıran, muhafazakarlıktan uzaktan yakından alakası olmayan veya Peri gibi başını örtenlerden rahatsız olan insanlar için bir sorgulama aracı oldu diyebiliriz. İnsanlar kendilerini bi sorgulama ihtiyacı hissettiler. Belki Peri'nin annesi "Her ekrana da bir kapalı koymak zorundalar." dediği kısımda "Ayneeeen abi ne bu gözümüze sokma olayı." dediler veya dediniz. Ya da "Harbiden böyle önyargılar bende de var." dediniz ve bunu çözmek için sizde bir bakış açısı uyandırdı. Dizinin en altında verdiği mesaj "Hepimiz insanız, hepimizin konuşmaya ihtiyacı var." ya da "Önyargılarınızdan kurtulun pislikler." veya "Herkesin içinde bir inanca ihtiyacı vardır." olabilir. Dizinin sanatsal yönünü ortadan kaldırdığımızda aslında sosyal sınıflar için incelenebilecek veya dersler çıkartılabilecek noktalar olduğunu söylemem mümkün. Dizi zateeeen bana olanı gösterdiği için beni etkilemedi ancak sana kendini sorgulatabildiyse başarılı bir yapım diyebiliriz. Herkesin kafasının üstüne değil de bilincine yerleştirdiği o türbanı açması diliyorum. 

Bu diziyle alakalı söyleyeceklerim bu kadar. Beğendiğim şeyler de var şimdi yok demezsiniz. Ama beğenmediğim bana çekici gelmeyen şeyler de ortada. Benden size söz bir daha sürü psikolojisine kanmayacağım. Gideyim de daha az sanat barındıran diziler izleyeyim J Zevler ve renkler diyerek hoşçakalınnnnn.

PS: Hurma olayını öğrendim meğer ilerlettiğim için orayı kaçırmışım.

NETFLIX'İN YENİ MİNİ DİZİSİ- THE QUEEN'S GAMBIT/ DİZİ YORUMU

 

Doya doya keyif alarak izlediğimiz diziler vardır hani her bölümünü büyük bir iştahla izleriz. Mesela buna en büyük örnek Anne with an E dir. Eminim siz de benimle aynı düşünüyorsunuzdur. İşte buna 2. örnekte bu dizi: The Queen’s Gambit.

 

9 yaşında satrançla tanışan Beth’in satrançla devam eden hayatını izliyoruz. Öksüz kaldıktan sonra yatılı okula giden Beth orada hademelik yapan Mr. Shaibel ile bir bağ kuruyor. Aslında çok kuvvetli bir bağ değil tamamen satranç üzerine bir bağ kuruyorlar. Ama bence izleyiciye yansıyan bu bağ yaşanandan çok daha kuvvetli çünkü şahsen ben Mr. Shaibel’e bayıldım. Adamı aşırı minnoş bir amca olarak gördüm. Veeee o öldüğünde eminim ki Beth’den daha çok üzüldüm. Duygularını pek kullanmayan bu kızın üzülmemesine şaşırmamak gerekiyor ama bir insanda hiç mi minnet olmaz yahu! 

Seni satrançla tanıştıran sana oynamayı öğreten bu gariban adamı bir kere bile ziyaret etmedin. Üstüne üstlük bir de bu adam onun ilk yarışmasına katılması için gerekli fon hizmetini de sağlıyor. Adamdan 5 dolar borç istiyor geri ödemesini 10 dolar olarak yapacağını söylüyor. Ancak adama parasını bile göndermiyor. O kadar sene geçti o kadar para kazandın zengin oldun el insaf ya!  Adamın ölüm haberini alınca bile istediğim tepkiyi vermedi bodrum kattaki tepkisi hariç… 

Mr. Shaibel’in ölümünden sonra yatılı kaldığı okula gidiyor ve bodrum katını ziyaret ediyor meğer Mr. Shaibel onunla ilgili her haberi kesmiş ve saklamış… İnanılmaz üzüldüm bu sahnede. Keşke daha çok görseydim dediğim bir karakterdi. Townes gibi…

 

Anya Taylor-Joy’u eminim ki tanımışsınızdır. Kendisi Split filmindeki deli adamın kaçırdığı kızdı. Ve Jane Austen’nın aynı isimle filme uyarlanan kitabından Emma’da Emma rolüne hayat vermişti. Oldukça başarılı ve geleceği parlak bir oyuncu. Kendisi bu mini dizide de harikalar yaratmıştı. Mimiklerini, davranışlarını -ki bence doğaçlama yaptığı çok yer vardı- ve duygusuzluğunu izlemek keyif vericiydi. Keşke bu bir mini dizi olmasaydı da Beth’i(Anya’yı) sezonlarca izleyebilseydim.

 Beni ilk okuyuşunuz değilse dizi kronolojisine göre hareket etmediğimi bilirsiniz. Genelde önemli olaylar veya karakterler üzerine inceleme yaparken diziyi anlatıyorum.

Öyleyse devam edelim. Beth… içki ve haplara olan bağlılığı korkunç derecede gerçekçiydi. Yatılı kaldığı okulda çocukları küçük yaşta neden sakinleştirici kullanmaya ittiklerini anlayamadım. Potansiyel bağımlı yarattılar. Belki burada hatayı yapan okul değil de Beth’e bu aklı veren Jolene’dir. Hapları saklamasını ve geceleri içmesi gerektiği fikri ondan çıkıyor malum. İzlerken hayrete düştüm ama 5-6 hapı birden yuttuğu oldu. Aklıma takılan soruysa şu: Bütün o hapları su olmadan nasıl yutuyorlar?

 

Beth’in dimdik oturuşu, rakiplerinin ellerini sıkışındaki eminliği, kahve içişindeki özen tüm bunlar benim aklıma kazınan davranışları ve oldukça etkili olduklarını söyleyebilirim. Satranç masasında ellerini çenesinin altına dayayıp rakiplerini izlemesi bende “ Acaba akıllarını mı okuyor?” sorusunu oluşturdu.

 

(Mehmet Dinçerler)

Gelelim Townes’a ya da biz ona Mehmet Dinçerler diyelim. Aşırı derecede benziyorlar birbirlerine. Townes’a ilk gördüğü an vuruluyor Beth ama vurulmamak elde mi siz söyleyin? Bu ikili devam eder diye düşünmüştüm ilk karşıma çıktığında ama tabii ki öyle olmadı. Hatta son bölümden sonra bile olup olmadıklarını anlamak mümkün değil. İlk karşılaştıklarında Beth oldukça küçüktü (15) ama yaşı ilerledikçe güzelleştiği Townes’un dikkatinden kaçmadı ve belki de o zaman onun farkına vardı bunu bilemeyeceğiz. Zaten bilsek de bize faydası ne tartışılır. 

Size dizinin aslında en büyük eksiğinin bir eksik olmadığını fark ettiğimi söylemek istiyorum. Durup düşününce hatta diziyi izlerken bile fark ediyorsunuz. Dizide ROMANTİKLİK namına hiçbir şey yok. Bir aşk var ama aslında yok. Daha doğrusu karakterler arasındaki aşka değil satranca duyulan bir aşk işlenmiş. Bunu çok sevdim. Ama içimdeki romantikliğe aşık olan kız dizide daha çok romantizm görmek isterdi. Gerçi görsek belki bunu diziye yakıştırmayacaktık. Dizinin akışını bozacaktı. Ya da Beth gibi mantıklı birisine bir aşk yakışmazdı.

 

Birçok erkekle gördük Beth’i ama en tatlısı Harry olabilir. Harry’i hepimiz tanıyoruz. Harry Potter’daki sinir bozucu kuzen Dudley. Ben kendisini izlemeyi çok keyif verici buldum. Özellikle Beth’in evine geldiğinde Beth’i dans ederken gördüğü andaki şapşik duruşu. (Evet şapşiği cümle içinde kullandım.) karakterler arasında tam romantik bir an yaklaşıyor dediğim her anın sonu hüsran olarak bitti. İstediğim o hazzı beklentiyi asla alamadım.

 

Gelelim Benny’e. Game of Thrones’dan ve Labirent serisinden bu oyuncuyu da tanıyoruz. Bu dizide kendisinin tarzı oldukça farklıydı. Bana The Walking Dead’de ki Rick Grimes’ı andırdı(Şapka yüzünden). Oldukça kibirli ve idealist birisiydi. Ama New York’da yaşamak uğruna o fare kapanına katlanılır mı be kardeşim? Ben katlanmazdım sanırım. Beth ile birlikte evine ilk girdiklerine ekrana bakarak “Hemen evine dönmelisin hemen!” dediğimi hatırlıyorum. Bun rağmen Benny’nin evinde geçen zamanlarda oldukça keyifliydi. Tam Netflix bu projesinde hiç eşcinsellik göstermedi diyordum ki son bölümde onu da görmüş olduk. Beth’in biseksüel olduğunu yani. Yorum yok.

 

Beth’in öz annesiyle ilgili dizinin en başına sıkıştırdıkları kısımlardan çok zevk almadım. Onu evlat edinen annesini ise sevdim. Ve üvey babasından nefret ettim (Aşk 101 Sinan’ın babasından ettiğim nefret kadar değil ama). Annesinin sadece para için Beth’i maçlara koşturması ilk olarak garip gelse de kızın Dünya Şampiyonu olmasıyla bitti. Sürekli hastalanan annesinin ölümü en başından öngörülebilirdi. Çok konuşulacak bir şey yok bu konu hakkında. Zaten Beth’in de çok üzüldüğünü düşünmüyorum.

               

Dizinin ilk iki bölümünü izledikten sonra uyuduğumda rüyamda sabaha kadar satranç oynadım. Eski bir amatör satranç oyuncusu olarak belki de diziyi izlemek benim için bu kadar keyif verici olmuştur. Satranca duyulan bu aşk veya takıntı ne derseniz deyin çok etkileyiciydi. Akıllara “Hiç mi sıkılmıyorsunuz?” sorusunu getiriyor. Maçlara giriyorlar. Hamlelerini unutmuyorlar. Daha sonra evde aynı düzeni tekrar hazırlayıp nerede ne yanlış yaptıklarını arıyorlar. Gece gündüz satranç oynamaları bi garibime gitmedi değil. Ama izlerken asla sıkmadı.

             

Dünya Şampiyonası için Rusya’ya gittiğinde aldığı muazzam destek çok şaşırtıcıydı. Ama bunun özellikle kadın olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Çünkü 1960’larda bunun ilginç bir durum olduğunu diziden de anlayabiliyoruz. Veeee en güzel sahne Borgov ile maça ara verdiklerinde Benny, Harry ve ikizlerin onu araması oldu. O sahnede ağlamadım demeyin lütfen.

 

Dizi olmasından dolayı sonunun daha bağlayıcı olacağını hayal etmiştim. Mesela babasının onu bulması gibi. Veya Townes’la mutlu sona ulaşmaları gibi. Ama dizi bize bunları vermedi. Dünya Şampiyonasından sonra neler oldu hiçbir zaman bilemeyeceğiz. Gerisini bizlerin hayal gücüne bıraktılar. E bizde böyle sonları hep sevmiyor muyuz zaten?

NETFLIX - THE HAUNTING OF BLY MANOR /DİZİ YORUMU

 

Bu dizi için yorup yapıp yapmamak arasında çok kalmıştım. Ama işte görüyorsunuz buradayım. Çok detaylı olmayan incelememiz başlasın o zaman.

 

Baştan söyleyeyim Hill House çok daha güzeldi. Onu neden çok sevdiğimi Bly Manor’ı izlerken daha iyi anladım. Belki bir aile trajedisi olduğu için belki de daha çok korkutucu öğe barındırdığı için bilmiyorum. Ama her haliyle çok daha iyi bir diziydi. Ama konumuz Hill House değil Bly Manor.

 

Dizi çok merak uyandırıcı bir şekilde başlıyor. Hill House’daki oyuncuları farklı karakterler olarak görmek diziyi daha da ilginç kılıyor. Sanki tekrar o diziye devam edeceklermiş gibi hissettim ilk bölümde. Dizinin ilk 2 bölümü için sıkıcı diyorlardı. Ama ben hiiiiiç öyle hissetmedim. Çok güzel, olması gerektiği gibiydi.

 

Victoria Pedretti yine ve yine çok güzeldi. Kadın Netflix’e Premium üye oldu gibi duruyor. Ama böyle devam etsin çünkü onu ekranda görmek çok güzel.

 En sinir olduğum şey ne biliyor musunuz? Hill House’da gördüğümüz hayaletlerin hep bi hikayesi vardı. O hikayelerin altı hep dolu doluydu. Bu dizide işte o yoktu ya. Öylesine ölmüş insanlar hayaletmiş. EEE? Hiç hiç sevmedim o kısmı o yüzden. Veya Göldeki Kadın’ın sırf önüne çıktı diye birilerini öldürmesini. Beni hiç etkilemedi o kısımlar. Gereksiz buldum. Daha doğrusu altı boş bir hikayeydi. Suçluluk duygusuyla görülen hayalleri gerçek hayaletler sandık, gereksizdi. Dani’nin ölen nişanlısının hikayesi daha iyi olabilirdi.

 

En güzel kısım 5. Bölümdü. İlk 40 dakikasında inanılmaz sıkıldım. Ama son 20 dakikada bana woooow dedirtti. Zaten imdb’de en yüksek puanı alan bölüm 5.  bölüm. Mrs. Grose’un ölümünü kabullenmediği için hala görülebilir olması veya bunu fark etmemesi. Duvarlarda sürekli çatlak görmesi…Bu ayrıntıları çok sevdim. 

Owen karakterini çok iyi yazmadıkları belliydi. Altı çok iyi doldurulamamıştı. Bazı ayrıntıları o kadar sevmedim ki… Mesela evi sürekli arayan amcaymış. ??? Çok kötüydü ya.

 Hill House’da aile hikayesi izlerken Bly Manor’da birbirini tanımadan bir araya gelen insanların aile olmasını izledik. Bunu güzel yansıttıklarını düşünüyorum. Ancak diziyle ilgili olarak bu bir korku dizisi değil aşk dizisi diyorlar. Çok dürüst bir şekilde söylüyorum ki hiçbiri değil. Hangi aşk? Saplantılı dengesiz olan mı? Yoksa Dani ve bahçıvan kızınki mi? Ben iki aşktan da hiç hoşlanmadım. Ya diziden beklentim inanılmaz fazlaydı o yüzden bana yetmedi bu verdikleri ya da cidden yeterli bir dizi değildi. Karakterlerin bir ara monoloğa girip uzun uzun konuşmaları beni sıktı. İlerleterek izledim bazı kısımları. Çünkü normal uzunlukta değillerdi. Karakterlerle bağ kurmamız için yapılmış bir seçim belli ama ben sevemedim.

 

Peter’ı yani Oliver Jackson-Cohen’i izlemeye doyamadım gerçekten. Ne güzel bir adamsın sen ya. O ne güzel bir aksan. Peter’ın karakterini tutarlı olmasından dolayı sevdim. Ama Miss Jessel ile yaşadıkları aşk çok bayağıydı. Bir özelliği olmayan sıradan bir aşk izledik. Sonunda kadın adamı ölüme götürdü. Biliyoruz bu hikayeleri.

 

Dizide en sevdiğim şey çocuk oyunculardı. Floraya bayıldım. Özellikle bir repliği var ki “PERFECTLY SPLENDID” harika harika harika. Kızın konuşma tarzı aşırı hoşuma gitti. Dizide genel olarak gergin havayı bu kızın davranışları veriyordu. oyuncak evin hikayesini daha çok dinlemek isterdim. yaptığı bebekler. her karakteri ve hayaleti oyuncak bebek yapması beni bi ufak germedi de değil yani.

Miles sen nesin öyle ya. Bu yaşta bu güzel oyunculuk nedir? Bayıldım. Eminim siz de Miles’ın içine arada Peter kaçtığını anlamışsınızdır. Bunu güzel bağladıklarını düşünüyorum. Sadece şu anı anı dolaşma olayını çok anlatmadılar ben de çok üstüne düşmedim ne yalan söyleyeyim. İzledim bitti gitti işte.

 

8. bölümde geçmişe gidip her şeyin en başını göstermeleri güzeldi. Hikaye orada tam olarak oturdu. Sadece bir kadının inatçılığıyla bu sınırlı alanı oluşturduğu fikri çok aklıma yatmadı. Şimdi diyeceksin ki “Gökçe hayaletlere inandın da kadının gücü mü sorun?” evet haklısın ama napayım işte.

 

Güzel bir detay olarak şunu ekleyebilirim, evde kaldıkça hayaletlerin yüzlerinin silinmesi… Çok iyi olay. Hiçbir şey hatırlamaları vs.

 

Şimdi gelelim eeeeeen sonuna. Dani Viola’yı içine davet etti. BEN. SEN. BİZ dedi. (Göz renklerinin değişmesini de çok sevdim.) 10 yıl mutlu mesut yaşadı sonra Viola tekrar geldi çattı. NEDEN? Bi sona bağlanmaya çalışılmış trajedi oluşturulmaya çalışılmış ama yok sevmedim. Zaten son bölüm çok sıkıcıydı. Bir de Dani ve Jamie aşkı beni hiiiiiiç etkilemedi. Asla yükselemedim onlara. O yüzden bu dizi bana aşk hikayesi anlatıyor gibi gelmedi. Belki de bu yüzden çok sevemedim. Yaptıkları dram da o yüzden hiç etkilemedi. Dani Göldeki Kadın oldu. Jamie yaşlandı vs. Flora ve Miles’ın geçmişi hiç hatırlamamış olması ilginçti. Dani’ye görüşelim demişti. Ama neden hiç görüşmediklerini anlamadım. En son sahne için tek bir sorum var. NEDEN BÜYÜK MILES İÇİN ÇOK ÇİRKİN BİR CAST SEÇTİNİZ? Güzelim mis gibi çocuk büyüyünce fena bir şey olmuş.

 

Karman çorman yorumum bu şekildeydi. Belli bir sırayla gidemedim kusura bakmayın. Diziyi nasıl sevmemişsem artık… Yine de imdb’de 8 verdim. (Hill House 9 J )