ARCANE | League of Legends - Dizi İncelemesi - Aynen Böyle Devam!

 

Bayıldım. Tek kelimeyle müthişti. Keşke 10 sezon olsa dediğim bir iş. Ağzınızda öyle güzel bir tat bırakıyor ki iki gündür sürekli aklımda bu dizi var.

Öncelikle selamlarrrr herkese. League of Legends oyununun evrenini konu alan müthiş bir animasyon diziyle karşınızdayızzzz. Hayatımda hiç LoL oynamadım. Oyun dünyasıyla alakam hiç yok. O yüzden bu diziyi izlemek için öyle bir gerekliliğiniz olmadığını baştan belirtmek isterim. 

Diziyle alakalı minik bir konu özeti yapmak isterim sonrasında detaylı incelemeye geçebiliriz. Oyun evrenini hiiiç bilmediğim için ben diziden edindiğim bilgilerle anlatmaya başlıyorum. Alt ve Üst dünya ayrımı çok keskin olan klasik bir fantastik-distopya evreni düşünebilirsiniz. 

Alt dünyanın bir başkaldırısı sonucu olan savaşta Vi ve Powder anne babasını kaybedince Vander isimli bir babayiğit onlara sahip çıkıp bakıyor. Vi dik başlı, inatçı, güçlü bir karakter. Powder ise biraz daha hayalperest birisi. Gel zaman git zaman bir şekilde bu kardeşler ayrı düşüyorlar. Powder'ın yaptığı çok ciddi bir hata sonucu sevdikleri insanları kaybediyorlar ve HALİYYYYLE Vi çok sinirleniyor. İkili bir şekilde ayrı düşüyor ve ikisi de birbirinin hasretiyle seneleri geçiriyorlar :) 

Tabi bu sırada bilim ve büyüyü birleştirmeye çalışan bilim insanlarının olduğunu ve üst dünyayı daha da geliştirdiklerini görüyoruz. Çok karakterli bu animasyonu çok seveceğinize o kadar eminim ki. Sevmeme ihtimali olan birisi yok o kadar net söylüyorum. Lütfen hemen izleyinnnn.Ve izlemiş bulunan sevgili sizleri spoilerlı bölüm için aşağıya alalım. 

Arkadaşlar Powder'ı yani Jinx'i seven var mı? Seven neden sevdiğini söyleyebilir mi lütfen? Çünkü ben gerçekten sevilecek bir tarafını göremiyorum. Baba dediğin kardeş dediğin kişiler senin salaklığın yüzünden ölsün sonra gel ağla ve ablana kız??? Küçükken bir nebze daha tatlıydı ama Jinx hali çok rahatsız ediciydi :( Silco'nun elinde o hale gelmesine şaşırmamak da lazım tamam. İzlerken Silco'nun kızı gibi değil de başka türlü mü yapacaklar diye bir düşünüp korktum neyse ki öyle olmadı ooohhh. 

Kafasının sürekli gidip gelme olayını sevdim. Tam eskisi gibi olacak derken olamadı bir türlü. Ve belli ki Powder artık öldü. Sadece Jinx izleyeceğiz. Hayallerinde ve evinde neden sürekli Mylo'yu görüyordu? Sürekli ona kendisini yetersiz hissettiren o olduğu için mi? Bilen beni aydınlatsın please. 

    Silco'yu sevenler görüyorum. Arkadaşlar neden? Sevilecek nasıl iyi bir yanı var? Ayrıca Jinx'i gerçekten satmayacağına inandınız mı? Ben inanmadım pek. Ölmeden önce çok ciddi gibiydi gerçi :( Uyuşturucu ticareti yapan kendi çöplüğünde öten bir horoz diyebiliriz. Sevilecek yanı sıfır. Üzgünüm Silco severler :) Ayrıca Jayce ile yapılan anlaşmanın kabul edilmesi de gerçek dünyanın bir illüzyonu gibiydi diyebiliriz. 

Aksiyon sahneleri o kadar güzeldi kiii. Gerçekten herkesi tek tek tebrik etmek istiyorum. Benim bir işi bu kadar çok sevdiğim çok nadirdir The Queen's Gambit gibi :) 

Vi'nin kardeşine olan inancı çok tatlı ve gerçekçiydi. Kendisini açıklama fırsatı bulmasını sevdim. Ekko'nun dönüştüğü kişiyi ve Heimerdinger ile olan buluşmasını da çok sevdim. Kedi çok tatlıydı. Her ne kadar geri kafalı gibi dursa da bir yerde tecrübe konuşuyordu. İnsanlığa hazır olmadıkları bir gelişimin sunulması kitleleri kaosa sürükleyebilir.

Bahsetmeye değer son şey ise bu kadının sesiydi. Sonuna kadar görmek istediğim bir karakterdi Grayson. Bu nasıl bir sestir gerçekten??? Hayran bırakan tanıdık bir ses. Seslendiren kişiyse Shohreh Aghdashloo. 

Dizinin en güzel ayrıntısı introsudur arkadaşlar. Çok net. Imagines Dragons farkıyla :) 

Fatma | Netflix Dizi İncelemesi

Tam da taze taze diziyi bitirmişken hemen yorumlamak istedim. FATMA. Temposuyla asla sıkmayan bir yapımdı. Ben izlerken kafamda Bir Başkadır’la kıyasladım. Ve o diziyi hiç sevmemiştim. Fragmanını ilk izlediğimde Fatma için de aynısını düşünmüştüm fakat beni şaşırttı. Hikayesini çok sevdim. Karakter gelişimini yerinde buldum. Oyunculuklara diyecek lafım yok. Burcu Biricik döktürmüş. Birbirinden değerli oyuncular görüyoruz dizinin her bir farklı bölümünde.

Fatma küçükken cinsel istismara uğramış ve bunun üzerinde bıraktığı etkiyi tahmin edersiniz ki atamamış. Köyden birisiyle evlenmiş ve bir çocuğu olmuş. Çocuğu Oğuz otizimli bir çocuk ve buna bir şifa bulmak istediği için ısrarı üzerine İstanbul’a taşınıyorlar. Oradaki İsmail’i ilk başta Zafer’in abisi sandım. Adamdan iğrenme geliyor adını anınca bile. İstanbul’da İsmail ve karısı Kadriye’nin evinin bahçesine ev yapıyorlar. Derme çatma kömürlük gibi bir ev. Zafer de pis işlere bulaşıyor ve patronu Bayram’ın isteği üzerine bir başkasının yerine hapse giriyor. Bir başına kalan Fatma canı ciğeri oğluyla beraber gündeliğe gidiyor.

Ha bu arada Fatma’nın bir kız kardeşi var ismi Emine. Yeni adıyla Mine. Emine ve Fatma yıllardır ne görüşüyor ne konuşuyor. Anladığım kadarıyla Fatma küçükken ahırda tecavüze uğradığı sırada kardeşi bu olanları görmüş. Daha sonra hiç konuşmamışlar. Fatma pazarda Zafer’e görüp de konuşmayanda suç’ derken Emine’yi kastetti diye anladım.

Bir gün Fatma kardeşinden oğlu Oğuz’a bakmasını istiyor fakat Emine kabul etmiyor. O gün sokakta yürürken Oğuz karşı kaldırıma geçmek istiyor ve olan oluyor. Araba çarpıyor. Ki aslında son bölümde gördüğümüze göreyse Fatma telefonla konuşurken fark etmeden oğlunu itiyor. Oğluna çarpan kişinin tabii ki zengin bir ailesi ve onların da holdingi var. Bir şekilde paçayı sıyırıp dosyayı kapatıyorlar. Zafer gereksizine de kan parası teklif ediyorlar. E adam da kabul ediyor. Zaten hiç oğlunu sevmemiş bir biyolojik babaymış.

Biz Fatma’nın Zafer’i aramasını izliyoruz aslında. Zafer hapisteyken oğlunun öldüğünü öğrenemez onu buna söylemeliyim diye oradan oraya koşturan bir Fatma var. Adam çoktan hapisten çıkmış, kayıplara karışmış, parayı alıp yemiş.  Fatma’da kocasını ararken onun patronu Bayram’dan gidip iş istiyor ve çeşitli işlerde part-time olarak çalışmaya başlıyor. Bir gün Bayram’ın açık duran kasasından onun silahını alıyor ve işler buradan sonra kopuyor. İzlerken benim aklıma alakasız gelen şey neydi biliyor musunuz? Hani Game of Thrones’da sürekli ana karakterler her bölüm ölüyordu ya. Bu da mı öldü? Yine mi biri ölüyor falan diyorduk. İşte tam olarak o tadı aldım ben bu diziden. Fatma deneyimsiz, saf bir insanken bir anda seri bir katile dönüşüyor.

Aslında bir yandan da birisine zarar vermenin ne kadar kolay olduğunu ve tamamen normal gözüken bir insanın nasıl polisleri dört döndürdüğünü görüyoruz. Ay ama polisler de kör gibiydi gerçekten. Benzinlik sahnesinde karısına şiddet uygulayan bir adam var gözüküyor yanında ve polis ikisinin de kimliğine bakmadan yolcu ediyor. Saçma. Eve cenaze için geldiğinde polise kollarını uzatıyor, polis geçip gidiyor. Bilmiyorum pek sağlam değildi polislerin alt hikayesi bence. Ayrıca yıl olmuş kaç her yerde kameralar var yine de kadını kimse fark etmiyor. (Küçücük bir çocuğun aksine.) 

En son sahnede Fatma’nın çocuğunu ittiğini fark etmesiyle sarsıldığını gördük ve intihar etmeye kalktı. İntiharında başarılı oldu mu olmadı mı bilmiyorum. Batman vs Superman’in sonunda hani Superman ölüyordu ve en son tabutundaki toprak titriyordu ya ona benzettim. Fatma’nın 2. Sezonu olacak mı göreceğiz. Olursa kesin izlerim ama bence tek sezon da yeterli olur.

Polis memurunun Fatma’ya sorduğu bir soru vardı. “Ne işin var senin bu adamla?” diye “Temizlik” cevabı veriyor ya hani çok hoşuma gitti ve güldürdü beni. Bu arada önermeden geçersem hatrım kalır. Paul Cleave’in Temizlikçi adında bir romanı var. Bu kitapta bir polis merkezinde temizlikçi olarak çalışan bir adamın hikayesini okuyoruz. Kesinlikle bakmanızı tavsiye ederim.

NOT: Bu bir Netflix dizisi ve tüm bölümler aynı anda yayınlandı. Buna rağmen her bölümün başında kısa bir özet olması çok manasız ve saçmaydı. 

NOT 2: Dizide eleştirecek pek bir şey olmadığı için biraz özet biraz spoiler ortaya karışık oldu. :)

BRIDGERTON DİZİ YORUMU-NETFLIX ORİJİNAL DİZİSİ

 

Benim gibi Aşk ve Gurur sevenler bu diziyi yalayıp yuttu bile değil mi? 8 bölüm bir çırpıda bitti gitti. Bu arada dizimiz aslında bir kitap uyarlaması hatta bir kitap serisi var. Julia Quinn'in oldukça çok sayıdan oluşan bu eserini merak ederseniz bakabilirsiniz. Konuşacak çooook malzememiz var. Hepsini detaylıca inceleyip yorum yapacağım. Ama öncelikle dizi hakkında genel düşüncelerimi söylemem gerek. Ee bunun da bir kısmını artık spoilersız olarak yapmam gerekiyormuş. Sizden gelen tepkiler ve istekler o yönde çünkü. Benim de siz değerli okuyucularımı kırmamam gerek öyle değil mi ? J

 

 

Dizimiz 1813 yılında Londra’nın yüksek sosyetesinin arasında geçen aşk, entrika (çok çok az) ve karakterlerin mutluluğu arama hikayesini anlatıyor. Dönem işlerini seviyorsanız bu diziyi kaçırmayın derim. Kıyafetler, saçlar hepsi harikaydı. Oldukça görkemli ve gösterişli olduğunu söylemeliyim.

Dizide kendi hallerinde takılan bu yüksek tabakanın birden bir GOSSIP GIRL ile sarsıldığını görüyoruz. Nam-ı diğer Lady Whistledown J oldukça güzel bir isim seçimi. Kendisi sosyetenin içindeki sırları birden gazeteye döküp yazmaya başlıyor ve oldukça hareketli bir dönem Londra’yı etkisi altına alıyor.

Dizinin eleştirilecek çok yanı var. Daha doğrusu dönemin eleştirilecek çok yanı var. Yani bir nevi dünyamızın ve onun akla mantığa sığmayan gelenekleri de diyebiliriz. İzlerken sürekli sinir krizleri geçirebilirsiniz. Neyden mi bahsediyorum? Tabii ki KADINLARDAN.  Kadınların tek vasfı iyi bir eş olabilmek bunun için de evlilik yaşı gelene kadar evlilik eğitimi alıyorlar. Daha doğrusu ev hanımlığı diyelim. Ay böyle diyince de temizlik öğreniyorlar sanmayın. O fakir işi. Bunlar yüksek sosyete oldukları için her şeylerini yapacak birileri var zaten. Tek yapmaları gereken piyano çalmayı öğrenmek ve nakış işlemek e bir de tabi GÜZEL OLMAK. Çünkü maazallah güzel değilsen evlenemezsin ee çünkü sana koca gelmez! Kadınların sadece bir eşya gibi görücüye çıkıp koca aradığı partileri saymıyorum bile. Kollarında bir dans listesi asılı ve onlarla dans etmek isteyen erkekler isimlerini o listeye yazıyor. Oldukça komik ve garipti.

 

Neyse 1800 ler Avrupa yorumumu bitirdiysem eğer diziyi yorumlamaya ve karakterleri detaylıca incelemeye geçebiliriz.

 

Bridgetonlar sosyetenin gözbebeklerinden bi aile. Hele ki kızları Kraliçe tarafından “evlenilecek en güzel kadın” olarak onu seçtiğinden beri gözler üzerlerinde. Babaları (vikont) öldüğü için onu göremediğimiz bu ailenin 8 çocuğu var. 1 tanesi son bölümde ortaya çıkıyor. Çok da önemli bir ayrıntı değil. Erkekleri inanılmaz tatlı ve kızları da inanılmaz güzel olan bu ailenin soyu çoğu sosyete tarafından kıskanılıyor. 

Evettt gelelim Sosyete’nin Elması olan  Daphne Bridgerton’a. Kendisi kelimenin tam anlamıyla su gibi. Annesi tarafından evlenmek için eğitilmiş bu kızımız bir anda inanılmaz popüler olunca bir sürü talibi kapısını aşındırıyor ama tabii ki bu dizide de ne var? Onu hayattan soğutacak ve her şeyine karışan bir ABİSİ var. 

Aynı bu şekilde (burada sonuna kadar haklı) balo salonunda olan tüm herkesle ilgili bir sorun buldu ve kardeşini kimseyle görüştürmedi. Eve gelen misafirleri kovdu derken artık kimse gelmemeye başladı güzeller güzel Daphne'ye 1 kişi hariç. Çirkin yaşlı bir adam..... Yani gerçekten abisine diyecek laf bulamıyorum. 

Babasından sonra aile reisliğini ve vikontluğu eline alan Anthony rolüne kendini fazla kaptırmış deyip geçiyorum. 

Sıra geldi Muhteşem Hasting Dükü'ne. Gerçekten bu güzellik karşısında insanın dilinin tutulmaması elde değil. Şayet Aşk ve Gurur'dan da bildiğimiz Elizabeth gibi Daphne'de çok bilmiş ve burnu havada. Jane Austen'ın en sevdiği karakter stili diyebiliriz. Ee yalan yok biz de seviyoruz. 

Birbirlerinden hoşnut olmayan tavırlarının muhteşem bir aşka dönüşeceğini hepimiz biliyorduk. Birbirlerini gördükleri ilk saniyeden beri.

Ancak Simon bu kadar yakışıklı ve soylu olmanın bedelini de ödüyor şöyle ki etrafını kızlarını evlendirmek isteyen anneler sarınca bundan bir kurtuluş yolu arıyor. Ve pek akıllı Simon, Daphne’yi de işin içine katarak onun gözden düşmesinin altını çiziyor ve bir oyun oynama teklifinde bulunuyor. Oyuna göre ikisinin birbirleriyle konuştuğunu, dans ettiği gören anneler Simon’ı sıkıştırmaktan vazgeçecek ve Daphne’nin Simon’la beraber olduğunu gören erkekler ise kızla beraber olmak için can atacaklardı. 

Ee öyle de oldu. Simon'ın kafası rahat etti ve Daphne'de istediği taliplere ulaştı. Ancak bir türlü aradığı kişiyi bulamadı. (Aradığı kişi yanı başında diye de olabilir :) )

Bu arada önemli bir ayrıntıdan bahsetmeyi unuttum. Simon çocuk sahibi olmayı istemiyor onu geçtim evlenmek bile istemiyor. Bunun sebebi epey dramatik. Babası o küçükken onu saraydan göndermiş ve herkese öldü demiş. Nedeni ise Simon'ın kekeme olması... Babasıyla olan sahnelerde babasını boğazlamak ve ona biraz insanlık dersi vermek isteyebilirsiniz.

Onu bu durumdan kurtaran ise bu tatlı ve dobra teyzeciği(annesinin best friendiymiş). Daha sonra kekemeliği düzelen Simon babasına ölüm döşeğindeyken yemin ediyor. Soyunu devam ettirmeyeceğine dair.  Ölen bir adamın ardından yeminini tutmaya çalışıyor anlayacağınız. Gururun ölen bir adamın arkasından bile hayatının şeklini çizmesine izin veriyor. Alıp kafasını duvarlara vurmalık gerçekten. 

Daphne ile birlikte bir çok baloya katılıyorlar ve oldukça güzel bir arkadaşlık yakalıyorlar. E ama aşk bu rahat durur mu?

Simon'ın evlenmeye niyeti olmadığını fark eden teyzecik onu fırçalıyor ve Simon oyunu bitirmeye karar veriyor :( Çünkü beyefendi gönülünü eğlendiriyor ve evlenmeye de niyeti yok tabii. Bu durumdan oldukça üzülen Daphne (ve biz) bunun nedenini sorguluyor ama bir türlü bulamıyor. E tabii tam da beklenen oluyor ve şehre bir prens geliyor.

Prens'i gözünüz bir yerden ısırabilir. Çünkü kendisi Harry Potter'dan tanıdığımız Freddie Stroma hani Melez Prens'te Hermione'ye aşık olan ve Ron ile Quidditch için yarışan çocuk. 

İlgi kendisinden çekilince bir anda neye uğradığını şaşıran Simon soluğu Daphne’nin yanında alıyor ve olanlar oluyor. Onları bir arada gören abisi ise evleneceksiniz diye tutturunca Simon “Ben evlenemem.” demesin mi? Hem abinin hem benim şalterler bi attı orada. Sonrasında olanlar oldu bitenler bitti evlendiler tabii. En sonu mutlu sondu. Ancak eleştireceğim noktalar var. Kendimi hikayeyi anlatmaya kaptırmışım sanki izlemeden gelmişsiniz buraya gibi.

Simon’ın gereksiz bu halleri insanı çileden çıkaracak cinstendi. Kendisi tutturmuş çocuk istemiyorum varisim olmayacak. Çocuğumuz olmazsa ayrı yaşarız. Çocuğumuz eğer olursa da size bakarım o kadar. Ama her şey biter diyip diyip durdu. Ben ve Daphne onu o kadar sevmişken bize yaptığına bakın. Neyseeee o salaklığını geç de olsa gördü. Bebişleri oldu vs vs.

Asıl olay bizim tatlı Pen’imizin Lady Whistledown çıkmasıydı. Aslında eminim ki hepimizin aklından geçti bu ihtimal ama sonradan unuttuk. Ya sen şuncacık boyunla ne işlere karışmışsın be Penelope. Zaten kıyamam Colin’e deli gibi aşık. Çocuğun onu gördüğü yok. Çok üzüldüm minnoş kızıla.

Ama Eloise matbaa’nın önünde hani Whistledown’u korudu ya orada terziyi göstermeyince bi şüphelendim. Bir şey var bu işin içinde dedim ve evet doğruymuş. Garibim en yakın arkadaşını araştırıyor haberi yok. 

 

Dizi öyleee wooow süprizli bitmedi. Güzel tatlı tek seferde izlemelik bir tarihi romantik komedi dizisiydi.

 

Bu sefer biraz farklı bir anlatım sergiledim. Alışkın değilim böyle yazmaya. Siz olayı bilmiyormuşsunuz gibi aktarmak pek içime sinmedi. Bi daha olmasın J

 

NOT: Bu ailenin kıyafet seçimleri beni ve gözlerimi çok yordu. 

NETFLIX TÜRKİYE'NİN YENİ DİZİSİ-BİR BAŞKADIR /DİZİ YORUMU

 

Evet sonunda beklenen yazı geldi diyebiliriz. Ama bu yazım siz diziyi çok sevenlerdenseniz sizi tatmin etmeyecektir baştan söyleyeyim. Artık spoilerlık bir durumu kalmadı dizinin ki içinde spoiler olabilecek pek bir şey de yok. Baştan uyarayım bu bir inceleme yazısıdır. Tarzımı bilenlerdenseniz devam edelim. Değilseniz de karışık bir stilim olduğunun altını çizeyim.

 

Bir Başkadır’ın ilk fragmanı çıktığında fragmana yükselemedim. Hatta “ben bu diziyi izlemem” bile dedim. Ama malum sosyal baskı, sürü psikolojisi beni izlemeye itti. Hatta ve hatta vize haftamın ortasında oturdum diziyi izledim ve yorumumu yazıyorum. Deli miyim neyim? Dizi sosyal medyada o kadar konuşuldu o kadar konuşuldu ki kayıtsız kalabilmek imkansızlaştı. Herkes izledi ya herkes. E beni de bilirsiniz dizileri çıktığı ilk gün izlerim şak diye. Bunu izlemeyince bi eksiklik oldu. Dediğim gibi sürü psikolojisi. E başlıyorum o halde.

 

 Buradan bu yazıyı okuyan yönetmen, sanat yönetmeni, görüntü yönetmenine özürlerimi sunarım. Sonuç olarak ben bir şeyin yönetmeni değilim. Ya da vazgeçtim özür mözür dilemiyorum kimseden izleyiciyim ben. Ama yani özellikle mi uğraşmışlar İstanbul’u saçma sapan bir yer olarak gösterelim diye merak ediyorum. O karmaşa, keşmekeş beni bir yordu. Yani İstanbul’un en güzel yeri olan boğazı kaç kere gördük 1 mi? Uzun uzun gecekondu binalarının çekimi… Araştırmadım ama bence bu yönetmenlerin daha önceden festival filmlerinde çalışmışlıkları var. Dizinin çekimleri, yavaşlığı, durgunluğu sıkıcı bir festival filmi havası veriyor. Bakın çok ciddi söylüyorum diziyi ilerleterek izledim. Şimdi sen diyeceksin ki “Sen ne anlarsın be sanattan?” diyebilirsin tabii senin görüşün ama bu da benim görüşüm. Diziyi çok seven arkadaşlarım da var biliyorum ama ben inanılmaz zor katlandım diziye. Popülerliğin kölesi olmuşuz napalım. 60 saniye boyunca oyunucunun yürümesini izliyoruz. Veya televizyon izlemesini izliyoruz. Neden? Çekimler bana inanılmaz zorlama geldi. Siz dizinin sakinliğinde huzur bulmuş olabilirsiniz ama ben kesinlikle rahatsız oldum. Dizi kesinlikle adı gibi bir başka. 

 

Gelelim karakter incelemelerimize; ilk olarak tabii ki Meryem’den başlamak istiyorum. Öykü Karayel çok iyi oynamış. Evde yinge yinge diyip dolanıyorum. Meryem’in o saflığı izleyiciye çok güzel geçti. Ve konuştuğu sahnelerde izlemekten zevk aldım. Olaylar karşısında verdiği şaşırtıcı tepkiler çok komikti. Hayır bi de en sonunda geveze adamın verdiği çikolatayı açmadan adama çorap (J) vermesi. Orası ayrı tatlıydı. Adamın neden o kadar şoke olduğunu daha iyi anladık çünkü teklifi kabul ettiğini düşündü belli ki. Ama bir şeyi anlayamadım. Meryem yüzüğü bulduğunda bayılıyor ya o sevinçten mi oldu pişmanlıktan “ben naptım ya!” demekten mi bilemiyorum. Sanki bi mutlu olmuş gibi değil mi?

 

Peri hanım… İçinde barındırdığı öfkeyi anlayabiliyorum. Bunun farkında da sadece bunu engelleyemiyor. Ama ilk bölümlere nazaran kendini geliştirdiğini düşünüyorum. Ay birde Allah aşkına bu Hazal kim? Yani evdeki eski çalışan tamam. Ama Peri Meryem’e Hazal dediğinde ölmüş kardeşini hatırladı falan sandım. Altından hiçbir şey çıkmayacak bir şey olduğunu hiç düşünmedim. 

 

İlk bölümde şuursuzca inanmak hakkında güzel bir noktaya değindiklerini de söylemek istiyorum. Meryem Peri ile konuşurken hoca hakkında şöyle dedi: Hoca için Peygamber efendimiz soyundan geliyor diyorlar mübarek bir insan ama o reddediyor. Böyle bir kesim var ne yazık ki. Hoca nezdinde söylemiyorum tabii ama genel olarak “Hayır öyle değil.” Denen olaylara “Evet evet öyle” diye karşı çıkan bir kesim var. Var yani.

 

Hocayla ilgili dikkatimi çeken bir olay şu oldu. Gelen herkese aynı örneği veriyor herhalde. Hem Meryem’e hem Yasin'e çiçek örneğini verdi. Bu da aslında güzel bir göndermeydi. Ben hocayı sevdim. Oldukça minnoş, gerçekçi, iyi bir adamı izledik. Ve belki de en büyük önyargılar burada kırıldı. "İyi bir hocada mümkün olabiliyormuş demek" diye düşündürtmüş olabilir izleyiciyi. Kızının evlatlık olması beni şaşırttı.

 

Sinan bey veya Gülbin’le alaka
lı konuşacağım pek bir şey yok.

“Bugün kalacak mısın? Kalsana.”

“Yok gidicem.”

“Emin misin?”

(Geceyi beraber geçirirler.)

 

Bundan ibaretti. Adam pisliğin teki çıktı Rıza Baba. Ek olarak Meryem’in Peri’ye Sinan’dan bahsetmediği yerlerde ilk olarak aklıma kötü senaryolar geldi. Kadına bir şey mi yaptı tecavüz mü etti gibi düşündüm. Aşık olabileceğini hiç aklıma getirmedim.

 

Böyle bölük bölük olaylardan oluşan bence anlamsız bir diziydi. Sinan’ı gördük annesini gördük ee? Gülbin’i gördük kardeşlerini gördük ee? Yani gösterdiği şeylerin altında bir mesaj vardı da ben mi alamadım mesajı. Tamam biliyoruz hayattan sahneler, bu doğal bir dizi bi kere vs vs. ya da gözümüze soktukları mesajları tabii ki anladım. Ama dizi sanki “siz oturun biz sizi çekelim bitsin gitsin.” gibi geldi bana. Çekimler desen ya uzaktan ya yakından. Ortası veya farklı açıdan görüntüler yok. Tek taraflı görüyoruz genelde oyuncuları. Bunlar beni rahatsız etti. Şimdi diyorsundur belki içinden “Alışmışsın yabancıların yaptığı dizi/filmleri izlemeye bunu beğenmezsin tabii.” Valla bence bu diziyi zaten böyle yapıyorlarsa kimseye beğendirme kaygısı taşımıyorlar. Bu konuda çok eminim ben. Bu dizi her kesime hitap eden ama aynı zamanda herkese hitap etmeyen bir dizi. Son cümlem güzel oldu J Diziyi sanki düşmanım yapmış gibi gömmem peki?

 

Yingeye bayıldım ben. Funda Eryiğit nefis oynamış ya nefisssss. En en en iyisi oydu dizide. Kadının ses tonu, konuşması, İstanbul Türkçesi bile o kadar güzeldi ki saatlerce konuşsun dinlerim. Yengenin başından geçen talihsiz olayı hepimiz en başında anladık. Ama bazı detaylara o kadar takılıyorum ki onlara cevap bulamayınca sinirleniyorum. Mesela yengenin camdan izlediği hurma ağacı. Yasin hurmayı yiyip tükürünce kadın çıldırdı. Şimdi doğal olarak böyle bir olay yaşanınca altından hurmayla ilgili bir olay kötü bir anı veya güzel bir anı bekliyorsun. Ben ilk gördüğümde aklımdan geçen şuydu: Yengenin eskiden aşık olduğu adam ölünce Yasinle evlendi. Hala eski aşkını unutamadığı için de camdan bakıp bakıp onu düşünüyor e haliyle Yasin de ona sinirlendi dedim. E ben boşuna güzel beynimi yormuşum. Hiçbir şey olmadı.

 

Ruhiye köye gittiğinde oradaki tecavüzcüyle arasında geçen konuşma beni bi tık rahatsız etti. Farkındalık yaratmaya çalışıyorsun AMA NEYE FARKINDALIK?

 

Yasin. Angry birds Yasin. Bu ne sinir bu ne saçma bir üslup bu ne terbiyesiz bir adam yahu. Çok eminim böyle adamlar çok var ama yine de aşırı tilt oldum. Memnuniyetsiz, kindar, uyumsuz adamın teki. Ama yine de bunlara rağmen son bölümde ağlarken bi duygulanmadım değil.

 

Hocanın kızı ve onun arkadaşı(!) hakkında da konuşacak bir şey yok. Netflix’de hep gördüğümüz görmesekte alttan gözümüze sokulan olaylar biliyorsunuz. He hayatın gerçekleri değil mi öyleler tabii ki. Hoşuma giden şu oldu. Hayrunisa sanki baskıyla başını örttü sandık. Belki de öyleydi bilmiyorum. Ama başını örtmekten vazgeçtiğindeki hocanın tavrı olması gerektiği gibiydi.

Son olarak bu dizinin şöyle bir çabası olduğunu da söylemek mümkün o da şu ki: dizi "üst" sınıf diye adlandırdığımız veya kendini öyle adlandıran, muhafazakarlıktan uzaktan yakından alakası olmayan veya Peri gibi başını örtenlerden rahatsız olan insanlar için bir sorgulama aracı oldu diyebiliriz. İnsanlar kendilerini bi sorgulama ihtiyacı hissettiler. Belki Peri'nin annesi "Her ekrana da bir kapalı koymak zorundalar." dediği kısımda "Ayneeeen abi ne bu gözümüze sokma olayı." dediler veya dediniz. Ya da "Harbiden böyle önyargılar bende de var." dediniz ve bunu çözmek için sizde bir bakış açısı uyandırdı. Dizinin en altında verdiği mesaj "Hepimiz insanız, hepimizin konuşmaya ihtiyacı var." ya da "Önyargılarınızdan kurtulun pislikler." veya "Herkesin içinde bir inanca ihtiyacı vardır." olabilir. Dizinin sanatsal yönünü ortadan kaldırdığımızda aslında sosyal sınıflar için incelenebilecek veya dersler çıkartılabilecek noktalar olduğunu söylemem mümkün. Dizi zateeeen bana olanı gösterdiği için beni etkilemedi ancak sana kendini sorgulatabildiyse başarılı bir yapım diyebiliriz. Herkesin kafasının üstüne değil de bilincine yerleştirdiği o türbanı açması diliyorum. 

Bu diziyle alakalı söyleyeceklerim bu kadar. Beğendiğim şeyler de var şimdi yok demezsiniz. Ama beğenmediğim bana çekici gelmeyen şeyler de ortada. Benden size söz bir daha sürü psikolojisine kanmayacağım. Gideyim de daha az sanat barındıran diziler izleyeyim J Zevler ve renkler diyerek hoşçakalınnnnn.

PS: Hurma olayını öğrendim meğer ilerlettiğim için orayı kaçırmışım.