Demir Altın - Pierce Brown | Kitap Yorumu

 

1,5 senedir kitaplığımda okunmayı bekleyen okumaya kıyamadığım caaaanım kitabım Demir Altın’ın yorumuyla karşınızdayım. Bitmesin diye yavaş yavaş okuduğum bu harika romanı biraz inceleyelim.

Spoilersız bi giriş yapmak isterim öncelikle. Bu kitap yorumuna tıkladıysanız eğer yazarın diğer 3 romanını da okuduğunuzu varsayıyorum. Hadi diyelim ki hiç haberiniz yok o zaman kısa bir bilgilendirme yapalım.

Pierce Brown’ın 2015 yılında bizlere kavuşturduğu Kızıl Yükseliş kitabını distopik bilim kurgu romanı olarak tanımlayabiliriz. İnsanlığın artık kendini aştığı uzaya yerleştiği ve kendini renk sınıfına böldüğü bir kast sisteminde işlerin ne derece yolunda veya ne derece karışık olduğunu görüyoruz. Kızıllardan Altınlara 14 farklı renk sistemine bölünen bu insanlık hem teknolojinin tüm fırsatlarını kullanmış hem de dibine kadar cumhuriyet sisteminden uzaklaşmışlar.

İsyan temalı, başkaldırma konularını işleyen sizi şok etkisine uğratacak kadar şaşırtan kitapları seviyorsanız KESİNLİKLE bu seriye başlamalısınız. Hep söylerim bir kere de size söyleyeyim: Bu seriyi keşke ben yazmış olsaydım. İşte bu öyle bir kitap serisi. Kitaplara ve yazara olan aşkım oldukça büyük o yüzden bu konuyu şu anlık es geçip asıl konumuza yoğunlaşmak istiyorum çünkü konuşacak çok şeyimiz var.

 

LYRIA-LYSANDER-EPRAIM-DARROW

Serinin 4. Kitabı diye tanıttığım bu kitap aslında yeni bir üçlemenin ilk kitabı. En son Sabah Yıldızı’nda Darrow’un Hükümdar’ı yenilgiye uğrattığını ve Cumhuriyeti kurduğunu okumuştuk. Demir Altın tam da bu olayın üstünden 10 yıl geçmesiyle başlıyor. Elimizde büyüyen karakterlerin hepsi birden 30 yaşında oluyor. Garipti. Her ne kadar cumhuriyeti kurmuş olsalar ve tüm renkler eşit artık renk farkı yok, armalar yok, tek devlet, tek millet, tek galaksi olayına girseler de 10 senede pek bi ilerleme kaydedememişler. Kısrak yeni Hükümdar olmuş tüm yetkilerini kısıtlandırmış ve bir meclis kurmuştu. Darrow ise demir yağmurlardan demir yağmurlara koşuyor evinde çoluğuyla çocuğuyla vakit geçirmek yerine halaaa savaş peşinde. Neyseee…

Özet geçmemeye karar verdim. Dan dan yazıcam arkadaşlar. Spoiler yemek istemeyenlerle kitabı okuduktan sonra burada tekrar buluşabiliriz.

Öncelikle bu kitap diğer kitaplardan farklı olarak çoklu anlatıcı üslubuyla yazılmış. Bunu hem sevdim hem sevmedim. Sevdim çünkü diğer karakterlerin iç dünyasını görmüş olduk. Epraim, Lysander, Lagolos’lu Lyria ve tabii ki Lykos’lu Darrow/Azrail ağzından okuyoruz bu kitabı.

DARROW

Sevmeme sebebim ise çok açık ve net. Darrow’u özledim. Darrow’un aklının derinliklerinde kaybolmak, yaptığı akıl oyunlarını görmek veya bulmaya çalışmak diğer 3 kitapta beni en çok heyecanlandıran şeylerden birisiydi. Ama bu kitapta normale oranla o kadar az Darrow okuduk ki bu beni bi miktar üzdü.

Ayrıca bu kitabın başka bir yöne doğru kaydığının farkındayım. Yazar bizi bir şeylere hazırlıyor ve bence Dark Age kitabında daha çok şaşırmamızı sağlayacak. Fakat ben Demir Altın’da diğer kitaplara nazaran daha az şaşırdım ya da şöyle söyleyeyim daha az ters köşe vardı. Beklemediğim 2 ölüm gerçekleşti. Hala spoiler yoktur diye okumaya devam ediyorsan bomba bir spoiler geliyor hazır ol sevgili okuyucu. Cassius Au Bellona ölüyor. Ve öyle bir ölüyor ki şaka sanıyorsunuz. Neden neden öldürdün onu diye duvarları yumrukluyorsunuz. Çünkü bence çok boş ve anlamsız bir şekilde duygu yoğunluğunun çok az olduğu bir anda öldü. Biz 4 kitaptır bu adamı okuyoruz. Hem sevdik hem nefret ettik sonra yine sevdik. Böyle bi ölümü veya vedayı hak etmediğini düşünüyorum. Hadi bu kitapta Cassius ölsün bari demiş gibisin Pierce!

DARROW

Bu şekilde düşünmemin sebebi salak Lysander’ın bu olaya verdiği donuk tepki de olabilir. Tam “Cassius bir kahraman, kurtulacak bu olaydan” diyordum ki adam öldü.

DARROW

Lysander’ı okumayı sevdim. Onun akıllı oluşu ve tam ataları gibi saf bir altın oluşu hikayeye tatlı bir acılık katmıştı. Darrow’a olan düşmanlığı ise beni sinirlendirdi. Amaa yani burada hata kimde sizce? Çocuk Hükümdar’ın tek varisi Hükümdar’ı öldürüp torununu serbest bırakırken  yıllar sonra intikam için geleceğini düşünmediniz mi gerçekten ya???ALOO! Yani ilk kitapta zaten intikam için bunları yaşadık ve okuduk biz. Kötü insan değiliz bla bla… 5. Kitapta görücem ben kim kötü insan kim iyi insan. Kendi başınıza çok güzel çorap ördünüz gerçekten.

LYRIA

Kitapta Ragnar’ın adının her geçtiği yerde duygulanmam normal mi? Ve Sefi’nin bu kitapta bu kadar az rolde olmasını sevmedim. Etkisiz eleman olmasını hiç sevmedim. Dark Age’de bol bol okuyacağımıza eminim.

Epraim’i okumaya başlamadan önce benim Trigg’i kız sanmam ve erkek çıkması… Epraim ve çocuklar (Pax ve Electra) arasında geçen diyaloglar beni sesli bir şekilde güldürdü. Keyifle okuduğum güzel atışmalardı.

 

Aaaa az daha unutuyordum. Wulfgar’ın ölümü. Gerçekten tırnaklarımla yastıkları parçalamak istedim. Darrow’un böyle bir şey yapması ona olan saygımı 0.1 kadar azalttı. Hikaye gelişiminde buna gerek var mıydı diye düşünüp durdum. Pierce yaptıysa vardır bi bildiği değil mi?

Sabah Yıldızı’nı okurken aklımda hep Darrow’un ne kadar güçlü olduğu ve ne kadar doğru kararlar verdiğiydi. Ama bu hamleyle Pierce belki de Darrow’un %100 kahraman olmadığını ve onun da çok yanlış kararlar verebildiğini bizlere gösterdi. 

En sonda artık özlediğimiz Azrail’in gün yüzüne çıktığını gördük ve kitap bu şekilde bitti.

Pierce Brown ne yazarsa yazsın sevmemem mümkün değil gibi gözüküyor. Bu kitabı ilk kitap olarak düşünüp onu kafamda şekillendiriyorum ve 10/10 puanı veriyorum. O kadar derin ve büyük bir dünya ki burası okuması o kadar keyifli ki bir de üstüne izlemeye kalksak kalp krizinden giderim gibi geliyor. Film olacak haberleri çıktı ardından dizi olacak haberleri çıktı. Tek isteğim hayal kırıklığına uğramamak ve bu muhteşem eserlerin düşük bütçeli işlerin malzemesi olmaması.

 

PIERCE BROWN

Benim söyleyeceklerim bu kadar. Dark Age’i büyük bir beklentiyle bekliyorum. Ve sevgili Pegasus Yayınları HURRY UP! 

Serinin masa oyunu çıktı arkadaşlar. Merak edenler için link bırakıyorum.

https://stonemaiergames.com/games/red-rising/

Sabah Yıldızı - Pierce Brown | Kitap Yorumu

Kitap Adı: Sabah Yıldızı

Orijinal Adı: Morning Star (Red Rising #3)

Yazar: Pierce Brown

Sayfa Sayısı: 552

Goodreads Puanı: 4.5/5

Arka Sayfa;

Darrow huzur içinde yaşayabilecekken düşmanları ona savaş getirmiştir. Altın yöneticiler karısını asmış, halkını köleleştirmiştir. Darrow ise karşı koymaya kararlıdır ve Altınların arasına sızmak için her şeyini riske atmıştır. Toplum’un en güçlü savaşçılarını yenip rütbesini yükseltmiştir. Ancak hiyerarşiyi içeriden çökertecek devrime adım adım yaklaşırken aniden sırtından vurulmuştur.

Tüm hayatının birikmiş öfkesine ihanetin acısı eklenmişken karanlığa kapılmamaya çalışan, bu süreçte Altın dostlarına sadakati ve özgürlük arzusu arasında hırpalanan Darrow, Güneş Sistemi’nin kaderi omuzlarındayken her zamankinden daha savunmasızdır. Onun gerçek kimliğini bilen eski müttefikleri, sadakatlerini koruyacak mıdır? Altınlara karşı ayaklanması başarıya ulaşabilecek midir? Darrow başlattığı iç savaşı mutlak zafere taşımaya çabalarken Altın tiranlara karşı direnen milyonlarca insanın hayatını değiştirecek seçimler yapacaktır. 

Bitti. Bu kitabı bitirdiğim için çok üzgünüm ama aynı zamanda da çok mutluyum. İlk kitaptan beri daha iyisi yazılana kadar en iyi kitap serisi olduğunu düşünüyordum ve böyle düşünmekte son derece haklıymışım. Karakterleri bu derece iyisiyle kötüsüyle sevdiren, onları anlamamızı sağlayan empati dolu bir kitaptı. Kalbimde yeri çok güçlü bu serinin hatta aramızda kalsın ben onları ‘ejderhalarım’ diye seviyorum.

Seri inanılmaz bir kurguyla ilerliyor. ‘Keşke bu kitabı ben yazsaydım.’ dedirtecek türden. Heyecan, ihanet, intikam, dostluk bunların hepsini doruk noktada yaşatıyor. Seriyle bütünleştikçe karakterler o kadar çevrenizdenmiş gibi geliyor ki, Sevro’nun etrafımdan bir arkadaşım olduğuna yemin edebilirim. Seriyi 2. kez bitiriyorum ve buna rağmen sanki ilk kez okuyormuş gibi hissettim. Tekrar şaşırdım, tekrar ağladım, tekrar güldüm. Her seferimde kalbimde ve aklımda güzel izler bıraktı.

Kitap asla sıkıcı değildi. Aksiyon, ağzı açık bırakan olaylar hiç bitmiyor. Detaylı anlatıma geçmeden önce size tek tavsiyem bu heyecan dolu fırtınanın içine atlamanız. İnanın hiç pişman olmayacaksınız.

Spoiler içerebilir.

Kitabın ilk başları konuya yakışacak şekilde kasvetliydi. Darrow’un o çukurda o kadar uzun süre kalması, benliğini kaybedip altın vücudunun giderek erimesi… Çakal’ın ona yaptığı onca işkence insanın gözlerini doldurmaya yetiyordu. 2. Kitabın sonunda yaşadığımız şok dalgasını hepiniz hatırlıyorsunuzdur. Roque’nin ihaneti hepimizi derinden sarstı ama tabii ki en çokta Darrow sarsıldı.

Fitcher’ın ölümü sonrası Ares’in oğulllarını Sevro devralıyor. Bu konuda başarılı da sayılır. Darrow’un hapsedilişinin 1. Senesinin sonunda onu buluyor ve en yakın dostunu yüksek aksiyon dolu sayfalar arasında bilinmezlikten çekip çıkarıyor. Darrow’un ailesine geri kavuşması, eski halinden eser kalmaması ve Mickey’in yardımlarıyla eski haline geri dönmesini görüyoruz. Ama şu an lider Sevro olduğu için en yakın arkadaşların anlaşmazlık yaşadığı noktalar oluyor. Azrail, Sevro’nun liderlik etmesine izin veriyor ancak bir yere kadar… Azrail geri dönüyor ipleri eline alıyor ve planlar başlıyor. Darrow artık isyanın hem yüzü hem sesi ve Marslı Azrail artık oyunu başlatıyor.

Ragnar…Benim güzel devim. Ölümü o kadar üzdü ki. Aja’nın kurbanı oldu. Ragnar’ın yurdunda gerçekleşeceklerin böyle olacağını eminim hiçbirimiz tahmin etmezdik Ragnar’a veda edeceğimizi. Ama büyük dostumuz erken ayrıldı aramızdan ve bir okuyucu olarak ben, en sevdiğim karakterlerden biri ölünce artık her birinin ipin ucunda olduğunu acı bir şekilde fark ettim. Casssius’u öldürmemek tabii ki Darrow’un fikriydi. Hala eski en yakın dostunu özlüyor.

Beni en çok şaşırtan noktaları size söylemek istiyorum. İlk olarak Sessiz Sefi’nin annesini öldürmesini beklemiyordum. Kadını pat diye öldürdü. Sefi’yi çok sevmiştim ta ki isyanın başına geçene kadar. Narol Amca’nın ölmesi adirenkler arasında isyana yol açtı ve başlarında da Sefi vardı. İsyanı durdurmak için yapılanlara ne demeli. Barca tam bir manyak. Ama akıllı bir manyak. İlk kitapta Darrow’un bir haneyi köleleştirdikten sonra Tactus’a verdiği cezanın aynısını kendine vermesi gibi. Şok edici ama tatlı bir geri dönüş olduğunu düşünüyorum.

Ve tabii ki de sonda yaptıkları o twist. İ na nıl maz dı. Daha iyisi gelene kadar en iyi twist kesinlikle bu. Cassius’un ihaneti, Sevro’nun yalandan ölümü, Azrail’in elinin kesilmesi, bir kutuda hükümdara gitmeleri. Okuması o kadar keyifliydi ki zevk cümbüşü diyebilirim. Hükümdar’ın inine girdikten sonra verdikleri yanlış bilgilerle odadaki kişi sayısını azaltmaları, canlı yayında hükümdarı öldürmeleri, Barca’nın uyanışı ve Cassius’un desteği. Aja’yı bu kadar zorlu öldürmeleri çok tatlı olmuştu bence. Galaksinin en iyi jilet ustasının yetiştirdiği en iyi öğrenci. Onunla boy ölçüşmek hiç de kolay değildir özellikle de sağ eliniz yoksa.

Çakal’ın dilinin koparılmasını okurken kanım dondu gerçekten. Çakal’ın idam edilmesi gerekli bir maddeydi ve Kısrak’ın ikizinin ayaklarını çekmesi çok üzücü ve duygusaldı.

 Ve en büyük bomba tabii ki PAX. Oğullarının olması inanılmaz şok edici ve mutluluk vericiydi.

Sevro’yu,Ragnar’ı, Victra’yı, Kısrak’ı, Dansçı’yı,Lorn’u, Cassius’u, Pax’i, Fitcher’ı, Kavax’ı çok sevdim hepsine teşekkür ederim ama en çokta Darrow'a teşekkür ederim.  (Roque burada yok çünkü o hain olarak öldü. Ölürken bile burnu havadaydı. Darrow’un aksine hak ettiğini bulduğunu düşünüyorum.)

Toparlayacak olursam; bu kitap serisinin sevdiğim noktalarından birisi de kahramanlığın, fedakarlığın bu derece güzel anlatılması. Kazanılan zor zaferlerin bir anda olup bitmemesi. Arkasında çok uzun uğraşlar çok ciddi taktikler ve çok ciddi zeka oyunların olması. Başlatılan isyan ile hedeflenen renksiz, armasız eşit bir gelecek;ancak bu geleceğin tamamen eşit olmayacağının da farkında herkes. Bir yöneten olmak zorunda. Bu isyanla beraber daha iyi bir gelecek için feda edilen onca insan. Onlar düzenin değiştiğini göremeyecek ama çocukları veya torunları görecek. Bunları bilerek başlayan bu isyanın ağırlığı çok ciddi karar verme zorluklarına yol açabilir. Ancak karakterin işleyişi o kadar doğru ki, karakter gelişimi o kadar doğru ki Darrow'un hep en doğru kararı verdiğini biliyordum okurken. Ve verdiği her büyük kararın arkasından kendime şunu sordum. Ben Darrow olsaydım bu cesur kararları verebilir miydim? Bu kadar güçlü olduğu için çok seviyorum onu. Düştüğü halde bu kadar güçlü kalktığı için. Omuzlarında bulunan milyonlarca insanın yükünü bu kadar zaman bu kadar güçlü taşıdığı için. Teşekkür ederim Darrow, teşekkür ederim Marslı Azrail, teşekkür ederim Pierce Brown. Sen gelmiş geçmiş en harika yazarlardan birisisin.

Seri bitti sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Darrow gümbür gümbür geliyor. Demir Altın yorumu çok yakında…

KARA GÜNEŞ-BAHADIR YENİŞEHİRLİOĞLU KİTAP YORUMU

 KİTAP ADI: KARA GÜNEŞ

YAZAR: BAHADIR YENİŞEHİRLİOĞLU

SAYFA SAYISI:256

YAYINEVİ: TİMAŞ YAYINLARI

ÇIKIŞ TARİHİ:01/12/2016

PUANIM: 5/5

                                  Arka Sayfa; 

Bahadır Yenişehirlioğlu, 15 Temmuz gecesinde yaşadığımız hain girişimi, bu ülkenin evlatlarını vatansız bırakmak isteyenleri, insanlarımızı bir var olma mücadelesinin eşiğine getiren büyük tuzağı romanlaştırdı. 

Manisa’nın bir köyünde, aynı göğün altında uçurtma uçurmuş, çocukluğun en keyifli ve zor zamanlarını birlikte yaşamış iki arkadaş.
Biri arkasında kaya gibi sağlam duran bir baba ile şefkatli bir annenin evladı Ebubekir, diğeri dağılmış bir ailenin incinmiş çocuğu Kadir. Bir de köyün güzeller güzeli kızı Züleyha. 
Hayatları köylerine gelen Hasan Öğretmen’den sonra asla eskisi gibi olmayacaktı.

Hasan Öğretmen’in öğrencilerinden bir “altın nesil” oluşturmak uğruna onları iradelerinden, seçimlerinden, kişiliklerinden adım adım uzaklaştırıp kendilerine, değerlerine, ülkelerine yabancılaştırmasına karşı direnmek mümkün müydü? 

Kara Güneş, aynı memleketin evladı iki arkadaştan birini darbeci, diğerini ihanete direnen bir kahraman kılan geceyi ve o geceye giden taşları döşeyen büyük oyunu anlatıyor.

Kara Güneş, darbeye, ihanete, aldatmaya ve aldatılmaya karşı onurlu bir direnişin romanı. 

“Gökyüzünün rengi ne Kadir?”

Kadir, Züleyha’nın gözlerinin içine bakarak,

“Siyah,” dedi.

“Peki sen, en son ne zaman gökyüzüne baktın?”

Sevgili dostlarım, bu kitap okuyanın damağında öyle bir tat bırakıyor ki hemen koşarak Bahadır Abi'nin yeni kitaplarını almak istiyorsunuz ki ben öyle yaptım. Öncelikle anlatımı o kadar yalın o kadar güzel ki bir çırpıda okuyabilirsiniz ama ben öyle yapmadım. Kitaba başladığım an anladım ki ben bu kitabın bitmesini falan istemiyorum. O yüzden çok yavaş okudum kitabı sindire sindire, üstüne düşünerek. Kitabımız bir 15 TEMMUZ ROMANI e haliyle insanda bir duygu patlaması yaşatıyor. Okurken o gece olanları okuyup tekrar hatırlayıp sizlerde çok etkileneceksiniz bundan eminim.

 Şimdi biraz özet geçmek istiyorum.Bundan seneler önce Manisa'nın bir köyündeyiz. İki tane çok yakın arkadaşı okuyoruz. Ebubekir ve Kadir. Birbirlerinin sır katibi olan iki yakın dost. Hani sadece gözleriyle anlaşabilenlerden,, konuşmadan da iletişim kurabilenlerden Kadir ve Ebubekir. Bir gün bu ikilinin öğretmenleri kaza geçiriyor ve okullarına yeni bir öğretmen geliyor. Hasan öğretmen. O kadar iyi geçiniyor ki köydekilerle herkes hayran, o ne derse doğrudur, her şeyi bilir Hasan öğretmen, namazında niyazında dosdoğru bir adam... Tabi ki öyle değil. Kadir ve Ebubekir dahil 5-6 öğrenciyi sürekli ayrı tutup çalıştırıyor. Çocukların aileleri nasıl mutlu öğretmenleri onlarla özel olarak ilgileniyor diye. Ama Hasan öğretmenin yaptığı bambaşka bir şey var. Yeni bir nesil yetiştirmek istiyor. Altın nesil. 

İşte buradan sonra Hasan öğretmenin, Hocaefendi dedikleri zat-ı nasıl sevdirmeye çalıştığını, nasıl onu bir Peygamber gibi gösterdiğini ve neler neler okuyoruz. Sonrasında iki arkadaşının, iki sır katibinin, iki dostun aralarının nasıl açıldığını, neler yaşadıklarını birisinin darbeci, birisinin de ihanete direnen bir kahraman olmasını okuyoruz. 

Kitapta bölüm bölüm sırasıyla bir geçmişi bir de 15 Temmuz gecesini okuyoruz. Bu kitaba bayılacaksınız. Bahadır Yenişehirlioğlu'na zaten hayrandım zaten çok seviyordum. Bu kitabı okuduktan sonra daha fazla sevdim, saygım arttı. 

Kitapta altı çizilecek o kadar çümle vardı ki ben kalemimi bir an olsun ayıramadım yanımdan. Şimdi aşağıya bırakıyorum o cümlelerden. 

ALINTILAR

“Ebubekir, sen ezberlemiyon mu oğlum? Nasıl altın nesil olcen peki? Şimdi söyle bakayım, imamı mı, Hocaefendi’yi mi daha çok seviyon?”

"Hasan öğretmen başkalarının yanında bu kadar tevazu sahibi iken kasetleri evine topladığı öğrencilere dinlettikten sonra büyük bir kibir içinde hepsine tepeden bakıyordu. Bu durum Ebubekir’in gözünden kaçmıyordu.
Hocaefendi’nin dışındaki hocalardan bahsederken küstah, aşağılayıcı ve kibirli bir hale bürünüyordu. Ebubekir babasının, “Müslüman dediğin asla kibirli olmaz,” sözünü hatırladıkça Hasan öğretmenin tavrına anlam veremiyordu."

“Gökyüzünün rengi ne Kadir?”
Kadir, Züleyha’nın gözlerinin içine bakarak, 
“Siyah,” dedi.
“Peki sen en son ne zaman gökyüzüne baktın?” 
Bu kez bakışlarını Züleyha’dan çevirip Ebubekir’e yöneltti Kadir.
“Babamı zehirlediğimiz gece.” 

"Biliyor musun Ebubekir, imkânsız ilişkiler yaşadım ben. Sevgim köleliğe dönüştü, köleliğim giderek büyük bir yalnızlığa. Yalnızlığımın içinde kayboldum. Ben tekrar uçurtma uçuramam. Benim bir gökyüzüm yok. Şu dünyanın üzerinde basacağım bir toprak yok. Sen benim kalbimi göremezsin artık. Dürüst insanların kalbi görülür ancak. Benimkini görebiliyor musun?"

“Sahte dinler bolca sahtekâr üretir. Şeytanı en çok sevindirecek şey, insanların din adına bir şeyler uydurması ve uydurdukları o şeylerin peşine insanları takarak hakikatten uzaklaşmalarıdır,” dedi. 
Kadir rahatsız olmuştu.
“Ağır konuşuyorsun. Ama hep inatçıydın zaten,” diyerek sahte bir gülümseme kondurdu dudağın kenarına.

"

UMARIM OKURSUNUZ VE ÇOK SEVERSİNİZ..
Yorumlarınızı bekliyorum. 

YABANCI, ŞAHMERAN - ÖZNUR YILDIRIM

                                      

Kitap Adı: Yabancı Şahmeran

Yazar: Öznur Yıldırım

Sayfa Sayısı: 600

Yayınevi: Pegasus

Çıkış Tarihi: 04/2016

Puanım: 5/5

Arka Sayfa;

Sen cennetin varlığından gurur duy, ben cehennemi istiyorum.

 

Yağan kar şiddetini gitgide artırıyor, koyu renk saçlarıma tutunan kar tanelerinin sayısı çoğalıyordu. Konuşmadı, konuşmadım. Sessizlik... Aramızda her daim geçerli olan bir alfabeydi sessizlik. Ben de bu alfabeye bir kez daha boyun eğdim ve uzun, titreyen parmaklarımı avuçlarımın içine bastırdım. Elimi yanıma indirdiğimde avuçlarımda eriyen kar yere damladı...

Rengi, kan rengiydi.

Rengi, kaybın rengiydi.

Rengi, bir cinayetin rengiydi.

KONUSU: 

Ankara Emniyet Genel Müdürü'nün oğlu Atalay Güngör bir çatışma sırasında  Türkiye'nin en başarılı avukatlarından Levent Çağıran'ı öldürür. Levent Çağıran'ın oğlu Ediz babasının katilinden intikam almak için Atalay'ın kardeşi Doğa'yı hedef alır. Önce öldürmek üzere yola çıkan Ediz, Doğa'yı görünce planını değiştirir ve ölümünü erteler, kızı kaçırır. 

YORUMUM:

Kitap ilk çıktığı gibi gidip aldım. Ama okumaya 5 gün önce başladım. Çünkü yaklaşık 6-7 aydır canım hep distopya okumak istiyordu hiç romantik kitaplara bakmıyordum bile içimden okumak gelmiyordu. Artık o kadar çok distopya okudum ki yeter dedim biraz kalbimiz ısınsın romantik bir şeyler okuyayım ve kitaplığımda beni bekleyen onlarca kitaptan Yabancı'yı seçtim. Kendisi bir Wattpad kitabı. Aslına bakarsınız Öznur kitabı Wattpad'de ilk yazmaya başladığında 3 bölüm okumuştum beğenmiştim de ama sonradan sınavlar falan derken unutmuştum kitabı. Kitap olarak çıkacağını duyunca çok sevindim çünkü genç bir yazarın böyle bir başarısı beni mutlu etti üstelik Pegasus Yayınevi'nden çıkan bir kitap olması. 

Kitap hakkında ki düşüncelerime gelirsek; kitabı çok sevdim çok beğendim. Elimden bırakmak istemedim. Ve bir anda bitirmek de istemediğim için 5 günde sindire sindire okudum. Öznur'un kalemine bayıldım. Betimlemeleri çok güzeldi. 18-19 yaşında bir kızın böyle başarılı bir iş yapması beni mutlu etti. 

Kitapta sevmediğim çok yer de vardı. Özellikle mantık hataları. Okuyunca beni anlayacaksınız. İlk olarak benim anladığım üzere Doğa siyah saçlıydı. Sonradan saçlarının rengi bir anda kızıl- kahve oluyor. Ben Doğa'yı hiç çok güzel diye düşünmedim kitabı okurken normal sıradan bir genç kız dedim ama kitapta o kadar çok 'Doğa çok güzel' teması işleniyor ki. Bir de Doğa'ya hep 'ergen' denilip Ediz için'çimen göz' denilmesi yahu tamam 10 kere kullan bu kelimeleri ama 100 kere falan okudum bence. Yazar Doğa'yı anlatırken çok içine kapanık çok asosyal diye tanıtıyor bize ama ettiği küfürler hiçte çekingen bi insanın ediceği küfürler değildi .Ve Ediz'in o abartılı halleri hele ki son 10 sayfa da Ediz'i boğmak istedim. Ben bile nefret ettim ondan Doğa nasıl etmesin? Bir de Doğa'nın girdiği gerizekalı bunalımları var. Tamam bazı yerlerde haklı anlıyorum ama 5 sayfadan 3 ünde Doğa'nın ağlamalarını ve ve buhranını okuyoruz bu biraz beni sıktı hatta baya sıktı. Sürekli hasta olması sürekli Ediz' e muhtaç olmasını çok zorlama buldum. Ve kitap duyduğuma göre daha uzun olucakken kısaltılmış ve ortaya kopukluklar çıkmış. Ki Şahmeran'ın hikayesinin anlatıldığı sayfada hikayeyi tam olarak alamadım tatmin olmadım. Sonra internetten bulup okuduğumda "Heee" dedim.

 Eminim kopuklukları sizde fark edeceksinizdir. Bunların haricinde beni ağlatan yerler olmadı değil. Nefesinimi tutup okuduğum yerlerde oldu. Egemen'i anmadan geçemeyeceğim. Egemen kalp kalp kalp. Kitapta altını çizdiğim çok yer oldu çok beğendiğim betimlemeler de vardı. Artık sabırsızca 2. kitabı bekliyorum. Muhtemelen onu da ilk çıktığı gibi alırım ama bu sefer internetten alıcam çünkü tekrar 32.5 vermek içimi acıtır. :) Sevgiyle kalın. Yorumlarınızı bekliyorum. 

KÜL - SHANİ PETROFF & DARCI MANLEY || KİTAP YORUMU

ARKA KAPAK,

Kader önceden belirlendi. Yönetim tarafından sıkıca kontrol ediliyor. Değiştirilemez.

Madden Summer bir Mor olarak doğdu. Sistemin en yüksek halkası. Kaderi Yediler Bakanı olmak. Dax halkanın alt tabanı olan Kül, bir Renksiz. Kaderinde gerçekleştirmesi gereken hiçbir şey yok. Buna rağmen hayatından vazgeçmiş değil. Statüsünün onu tanımlamasına izin vermeyecek. Dax ve Madden'ın yolları, özgürlüklerini kazanmak için verecekleri mücadelede hiç beklemedikleri bir şekilde birleşecek. Peki, kaderleri için savaşmaya gerçekten hazırlar mı?

Sayfa Sayısı: 464

Baskı Yılı: 2015

Dili: Türkçe

Yayınevi: Novella Dinamik

Seri Adı: Destined

Seri Sıralaması: 1 / 2 

Goodreads Puanı: 3.96 / 5

Herkese Merhabalar sevgili okuyucularım :) 

Bügün sizlere dün bitirmiş olduğum Shani Petroff & Darci Manley'in Destined serisinin KÜL kitabını yorumlayacağım. 

Kitap 2 haftadır okunmayı bekliyor ilk yüz sayfayı çok yavaş okudum pek adapte olamadım kitaba. (Sürekli Gilmore Girls izlememin de etkisi büyük tabi ki :D ) ama sonra bir sardı kitap pir sardı. Nasıl akıcıydı nasıl güzeldi. 

Olayımıza gelirsek; yine bir renk kast sistemi var. En üstte morlar sonra kırmızılar,sarılar,yeşiller, kahverengiler,barutlar ve küller. Bu distopya da kader o kadar önemli ki insanlar doğar doğmaz 'ilk bir dakika da'  kaderleri belirleniyor. Bildiğimiz kaderlerini belirliyor Kader Uzmanları. Onu nasıl yapıyorlar orasını anlayamadım tabi ki yazarlarımız o kısmı es geçmişler bilimsel bir tabir kullanmamışlar.Ama bir kaç kader örneği vermek isterim: Hayatı boyunca Shakespeare araştırmak, Yediler Bakanı'nı güldürmek, ölmek, öldürmek... Saçma saçma şeyler ve üstüne üstlük çoğunun zamanı bile var. Misal, '3 ocak 2018 de ölüceksin.' Bu insanın o tarihte ölmesi lazım yoksa kaderine karşı gelmiş olacak bu da büyük bir şuç(!) veya 6 ekim saat 14:03 de X caddesini karşıdan karşıya geçiceksin. Kader şakaya gelmez ki bunun için o kadar net kesin kuralları var ki.  Birisi kaderini tamamlamaya karşı gelirse hızlı ve yargısız bir infazla cezalandırılıyor. O an öldürülüyor. Ama bunun bir sebebi var. Yıllar yıllar önce birisi kaderine karşı gelmiş ve sanırım bir kapıyı mı ne kapatmamış ve bir patlama meydana gelmiş onun yüzünden milyonlarca insan ölmüş. Bunun için bakanlık kanun değişikliğine giderek katı kurallar koymuşlar. Kitap iki kızımızın ağzından anlatılıyor:Dax ve Madden. Ben Dax' i daha çok sevdim. Eğer okuduysanız siz kimi sevdiniz yazın lütfen :) Dax bir kül hatta daha kötüsü bir Renksiz yani bir kaderi bile yok. Ailesi Dax bir kül olarak doğduğu için her ay belli bir miktar vergi ödemek zorunda. Bu yüzden ailesine aslında bir yük. (Sizde annesine gıcık olacaksınız eminim) 5 ya da 6 abisi var 2 abisi Mor- ki kendileri benim en sevdiklerim Aldan ve Link- Sarı mıntıka da yaşıyorlar. Madden ise bir mor ve geleceğin Yediler Bakanı çünkü kaderi bu!

Ve bu iki kızımızın yolları bir şekilde kesişiyor. Nasıl olduğunu tabi ki söylemeyeceğim. Ama eğer distopya seviyorsanız ve çerezlik kitaplar arıyorsanız bu kitap tam size göre. Bölüm sonlarını tahmin edebiliyorsunuz ama yazarlarımız beni bir kaç yerde şaşırttı özellikle SONU! 2. kitap olan MORÖRESİ' ni dört gözle bekliyorum. 

Bu kitapta ki en sevdiğim şey ise kitabın görüntüsü Novella Dinamik yapmış yine yapacağını harika bir cilt harika bir iç kapak. BAYILDIM. Cilt mat bir kere +10 puan. Kenar sayfalarımız da renkli ona da +10 puan :D 

Ben kitabı sevdim sevgili okuyucularım umarım siz de seversiniz. Yorumlarınızı bekliyorum.