16 Ocak 2019 Çarşamba

KAFAYA TAKMAMA SANATI GERÇEKTEN İŞE YARIYOR MU?

Size o meşhur kitabı anlatmayacağım. İlla okuyun diyemem çünkü ben de daha okumadım. Okuduğum anda yorumum burada olacak zaten merak etmeyin.
Neyi kafamıza takarız?

Başarısızlıklarımızı,

Gerçekleşmeyen hayallerimizi,

Sevdiklerimizle yaptığımız tartışmaları,

Hoşlandığımız çocuğun bizi instagramdan silmesini,

Yeni kıyafet almak için paramızın olmamasını,

gibi gibi yüzlerce sorun sayabiliriz. Peki gerçekten bunların ne kadarı ÖNEMLİ? Bir şeye moralimi bozduğumda ardından kendime hemen şu soruyu sorarım: GERÇEKTEN BUNUN İÇİN TÜM GÜNÜNÜ ÜZÜLEREK GEÇİRECEK MİSİN? Bu o kadar mükemmel bir soru ki; bunu kendime söylediğim anda cevap hep aynı oluyor. Hayır. Çünkü düşünsene günün gayet güzel geçiyor. Okuldan çıktın arkadaşlarınla buluşacaksın ve otobüste bir kavgaya dahil oluyorsun. Senin haklı olduğun bir konu fakat karşındaki sana hakaret ediyor ve sinirlerini bozuyor. Olay bir şekilde kapanıyor ama bir kere sinirlerin alt üst olmuş. Oturup bir köşede ağlamak istiyorsun. Arkadaşlarınla görüşeceğin aklına geliyor ama hiç hevesin de kalmamış. Şimdi ne yapacaksın?

1-Bu durumu kafana takıp vah vah edip "Keşke böyle deseydim, neden bunu söylemeyi akıl edemedim." diye düşünüp kendini yıpratmak ve arkadaşlarının yanına negatif bir enerjiyle gidip onlarında enerjisini düşürmek.

2-Bu olay oldu bitti. Gerçekten tüm gün bu olayı mı düşünmek istiyorum? diye kendine sormak
 Dünyada böyle insanlar var. Karşımıza çıkacak ve sinir bozacaklar onlara istediklerini mi vereceğiz? diye düşünmek. Ve yaşadığın olumsuzluğu orada bırakıp unutmak.
Tercih senin. Bu örnekleri çoğaltabiliriz. Çok istediğin bir kıyafeti kuzeninden ödünç istedin ve vermek istemediğine dair imada bulundu. Bu durum seni çok kırdı ve daha önce aranızda geçen benzer olayları düşünüp ona kinlendin. Ne kadar doğru olur bu yaptığın? Olayı kendi içinde büyütüp kendi içini nefret veya üzüntüyle doldurmak sana bugün ne katar? Ben söyleyeyim. Negatiflik, huzursuzluk, mutsuzluk, üzüntü. Hayatımız gereksiz şeyleri kafamıza takmayacak kadar kısa ve değerli. Kısaca demek istediğim şu;

Karşına seni üzecek bir şey çıktığında kendine sor "Gerçekten günümü mahvetmeme değer mi?" Umarım içindeki senden hep hayır cevabını alırsın.